Mooier, beter, leuker en toch ondergewaardeerd

Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: Madrid is gewoon een fantastische stad. En ons inziens is de Spaanse hoofdstad  ook  nog eens behoorlijk ondergewaardeerd, maar dat heeft ook z’n goede kanten.

Wie het over een Spaanse stad heeft, heeft het tien tegen één over Barcelona. En toch heeft wat ons Reizigers betreft Madrid  van alles méér, mooier, beter, leuker. Meer cultuur, mooiere bouwwerken, betere culinaire hoogtepunten. Eén ding is er niet en dat is best opmerkelijk: water. Het ligt niet aan een zee en in tegenstelling tot zoveel andere grote en indrukwekkende steden stroomt er ook geen Seine, Hudson, Tiber, Nijl of andere rivier doorheen.

Wij Reizigers kozen ervoor om een hotel midden in het centrum te nemen. Het aantrekkelijke daaraan is dat, wanneer je eenmaal bent gearriveerd, zich daarna veel op loopafstand bevindt. Afgezien van de naam die je doet denken aan een jeugdherberg is Hotel Room Mate Mario (klik hier) precies zo’n gewenste, uitstekende uitvalsbasis. Room Mate is een kleine keten van internationale hotels in onder meer Madrid. De onze was modern, strak en toch comfortabel ingericht. Het ligt vijf minuten lopen van het paleis en nauwelijks verder naar de Puerta del Sol of het Plaza Mayor.

Het Palacio Real  (foto links) is een must. Een handig weetje: de ingang bevindt zich niet aan de voorkant (!), maar aan de zijkant bij de kathedraal. Leuk vonden wij ook juist vanwege z’n intimiteit. Vanuit het centrum is het redelijk aan te lopen. Een wandeling terug van Museo del Prado en het Parque de El Retiro (foto rechts) in de richting van het centrum is ook de moeite waard.

Heen waren we de metro (we hebben onze 10-rittenkaart in vijf dagen niet opgekregen) gegaan. Je wandelt dan naar de drukke Gran Via en je komt onder meer op het Plaza de Cibeles het fotogenieke Palacio de las Commucaciones (foto boven) tegen. Da’s veel leuker dan ondergronds reizen. Een prima terras, waar wij Reizigers onze voeten rust konden geven, is restaurant Parilla op het Plaza Isabel II. De prijzen zijn redelijk, mede in het licht dat wij tweemaal werden vergast op een smaakvolle gratis amuse en dito drankje bij de koffie en rekening. Ook het uitzicht, op de voortjakkerende Spanjaarden, is aangenaam.

Het tapasparadijs

En nu we het toch over eten hebben, zijn er drie, nee zelfs vier dingen die u eigenlijk niet mag nalaten. Allemaal zelf weten natuurlijk, maar wij Reizigers waren helemaal weg van het overdekte, hippe tapasparadijsje Mercado San Miguel aan de Plaza San Miguel (klik hier) , direct achter het Plaza Mayor. Heerlijke ibericoham, zalige olijven en de rest was al net zo verrukkelijk. En dat alles tussen een massa krioelende Spanjaarden die elke dag siësta lijken te hebben en elke avond de bloemetjes lijken buiten te zetten…

Casa Lucio (klik hier foto onder) mag je ook niet overslaan, als je er binnenkomt tenminste. Dat is een mooi, bijna anekdotisch verhaal. Om het kort te houden: reserveren voor dit restaurant – aan de buitenkant ziet Lucio er trouwens niet uit – aan het tapasstraatje Cava Baja is noodzaak. Laat dat evenwel vooral aan de vrouw over. Waar meneer Reiziger met de eigenaar in conclaaf ging om een tafeltje te bemachtigen, mee naar buiten werd genomen en te horen kreeg dat drie maanden van tevoren reserveren noodzaak is, daar klaarde mevrouw Reiziger met haar charme binnen de klus bij de kok. Toen ik hoofdschuddend aangaf dat we het wel konden vergeten, antwoordde zij toen ze zich buiten bij ons voegde, stralend dat we de volgende dag om zeven uur welkom waren!

Op die avond zelf was eigenaar Lucio, de kleinzoon van de oprichter, wel weer zo fair ons bij binnenkomst op een aperitief te trakteren. Binnen kijk je je ogen uit vanwege de clientèle, type voetbalvrouwen-op-leeftijd en macho mannetjes die al ernstig over de houdbaarheidsdatum heen zijn. Prachtig om te zien. De bediening helpt je bij de gerechten. Kies gewoon Huevos Estrellados de Lucio (echt doen, ook als je niet van eierengerechten houdt) als voorgerecht en voor het hoofdgerecht Churrasco, een belevenis. We sluiten af met Arroz con Leche, een soort wentelteefje/crème brulee. Smullen!

Smullen van artisjokken

Aan de overkant van de straat ligt Taberna Los Lucio, van dezelfde eigenaar maar net even minder druk. Tip: vraag één (voor)gerecht voor z’n tweeën; vinden ze in zuidelijke landen helemaal niet gek, je krijgt zelfs dubbel bestek. Dan zijn we bij drie aangekomen. Dat is El Pimiento Verde (klik hier), achter de Mercado San Miguel. Artisjokken eten. Echt waar en buitengewoon smakelijk. Ook hier geldt: laat je gewoon aanbevelen wat lekker is. Je ziet het vanzelf bij je buren op tafel staan. Wat leuk is voor een keer, is een beker chocomel met churros drinken bij Chocolateria San Ginés , onder meer te vinden aan een zijstraatje van de Calle del Arenal van of naar het Puerta de Sol. Gewoon, omdat je dat niet gemist mag hebben en omdat het voor Madrilenen een snel maar wel behoorlijk calorierijk ontbijt is.

(Bezocht in december 2013)