Hoe wild wil je het hebben
Het stond al heel lang op het verlanglijstje van de Reizigers: een safari maken. En eigenlijk staat het opnieuw op ons verlanglijstje.
Want wie eenmaal door het Krugerpark heeft gedwaald, wil er weer naar terug.Deze Reizigers in elk geval wel! Wat een ervaring om wilde dieren – soms op luttele meters afstand, soms al zoekend door de verrekijker – te aanschouwen in hun natuurlijke omgeving. Neem van ons aan: een zebra of giraf in het wild is iets heel anders dan ze bekijken in een dierenpark. Vanuit zowel Pretoria als Johannesburg is het eerste doel Phalaborwa. Dat mijnwerkersdorp ligt aan de rand van het Krugerpark, zo’n beetje halverwege noord en zuid. Voor de goede orde: het is vanuit beide steden een reis van dik 500 kilometer, dus dat doen wij in tweeën. Eerst een beetje “acclimatiseren” door een dagje de Panorama Route te volgen. Het is een tussenstop op weg naar de safari die vaak wordt genomen. Saai dat wij zo’n geijkt pad bewandelen? Misschien, maar het is wel een manier om je onder te dompelen in het Zuid-Afrikaanse leven en tegelijkertijd je Westerse haast overboord te zetten.
Hoe dichter bij Phalaborwa hoe slechter de wegen, de R530 in dit geval, trouwens worden. Het is zwalken om knotsgrote gaten in het asfalt heen en achter en langs grote vrachtwagens rijden die voor veel stofwolken op de weg zorgen en af en aan rijden uit de mijnen. Het zal wel bij de ongerepte natuur horen, waarnaar wij op zoek zijn. Eenmaal in het dorp aangekomen sta je bijna letterlijk voor de toegangspoort tot het Krugerpark. Wij Reizigers kiezen voor de Sefapane Lodge (klik hier)vanwege zijn Nederlandse eigenaren. Het park laat zich nog het gemakkelijkst omschrijven als een Centerparcs-op-z’n-Afrikaans: niet spectaculair, wel alles dik in orde. En mooi meegenomen: het ligt op anderhalve kilometer van de Phalaborwa Gate, toegangspoort tot de wildlife en de game drives. We zullen er twee nachten doorbrengen, inclusief een paar uur aan een lekker zwembad.
En dan begint het echt: de safari…
Hier doen we ook onze eerste safari-ervaringen op. We gaan dezelfde avond nog op gamedrive in het Krugerpark, reserveren ook een ochtendsafari en trekken er vervolgens nog een keer op eigen gelegenheid op uit. Dat zijn de voorbodes voor wat ons te doen staat: met de eigen huurauto twee dagen door deze wildernis trekken om ’s avonds onze tent – denkbeeldig, dat wel – op de slaan in de zogeheten restcamps: eerst Olifants Restcamp, daarna Satara Rest Camp (klik hier) , waar we nog een nachtsafari boekten.
Laten we er niet omheen draaien: wij Reizigers vonden het in één woord geweldig. En konden er met in totaal toch vier dagen in het Krugerpark nauwelijks genoeg van krijgen. Zebra’s, giraffen, impala’s en olifanten (1). Nijlpaarden, buffels (2) en koodoo’s. Knobbelzwijnen, leeuwen (3) en neushoorns (4). Hyena’s, krokodillen en een poema (de laatste van de Big 5), ‘gevangen’ in een schijnwerper tijdens de nachtelijke game drive. Wat is het magnifiek om die beesten te mogen gadeslaan! En dan vergeten we nog alle roofvogels die we in de toppen van de bomen gewaar worden. Eigenlijk laat het zich niet goed beschrijven. Om echt een indruk te krijgen, moet je het zelf ervaren – om je later thuis bij de foto’s te verbazen dat je al deze dieren toch hoogst persoonlijk zelf hebt gezien en ontmoet. Nee, het is dus niet eng of lastig om met een gewone personenauto door het Krugerpark te rijden. Waar je mag rijden – en feitelijk is dat maar een klein deel van het immense park – zijn de routes prima. Dat geldt zelfs voor de zandwegen, waar wij ons ondanks alle toeristendrukte af en toe alleen op de wereld waanden. Benzine tanken? Geen punt. Lunchen? Geen probleem, zolang de apen maar van je eten afblijven.
Overnachten in het park
Overnachten? Alle basisvoorzieningen (bed, airco, supermarktje, restaurant, gamedrives) zijn aanwezig in de rest camps, of je nu in Letaba, Olifants of Satara verblijft. Olifants Rest Camp (klik hier) vonden wij de mooiste van de paar die wij hebben aangedaan, vanwege het adembenemende panorama op de rivier die ver beneden je ligt. Een biertje – wijn bleek heel wat lastiger – of een maaltijd op het terras van het restaurant is alleen al vanwege het uitzicht onovertroffen. Bij een kop koffie de kuddes olifanten langs zien trekken – wat wil een mens nog meer. De huisjes in elk van de kampen zijn basic. Op de doorreis door het park, zoals wij die maakten, volstaat dat zonder meer. Ook in de wetenschap dat wij Reizigers, luxe dieren als wij zijn, nog een prachtige locatie buiten het park voor de boeg hadden. En om het beeld nog even compleet te maken: Satara Rest Camp heeft in onze ogen het minst aan panorama te bieden. Na de mooiste 250 kilometer van onze Zuid-Afrikareis vinden wij bij de Malelane Gate de dan ineens zo saaie, bewoonde wereld terug.
Zoals gezegd houden wij Reizigers van het goede leven en tot ons genoegen kunnen we die “saaie wereld” na een klein uur al weer inruilen voor het privéreservaat Kwa Madwala, waar tussen de enorme keien niet alleen nieuw wild schuil gaat maar ook het Manyatte Rock Camp (klik hier). n
Net als je denkt dat je alles wel een beetje hebt gezien, vind je in deze “rotsbungalows” alle comfort om het stof en de vermoeienissen van het Krugerpark van je af te spoelen. Twee dagen genieten we volop: van alle verwennerij (bad, buitendouche en zwembad) en van het eten, de wijn en de braai en het fenomenale uitzicht zo hoog in de rotsheuvels. Zo besluiten wij Reizigers onze ‘wild life-experience’, zoals we zes dagen eerder zijn begonnen. ,,Ek hoop ons sal mekaar eendag weer sien…”
(Bezocht in september 2014)
